Violence (part 2)

“If you don’t address structural violence, direct violence will, sooner or later, reappear.” That was the last sentence of my latest blog on different types of violence. After Hamas attacked Israel, I noticed many people were ignoring the long-lasting, structural violence that has been going on against the Palestinians and analyzing this attack as a sudden phenomenon, carried out to sow terror “just for the sake of.”

Nobody resorts to violence because they want to. Maybe at the personal level that’s possible (and even that I doubt), but at the people’s level, at the collective level, what makes people resort to violence is a feeling of despair, of not seeing any political way out of a situation of structural violence, whether that be poverty, exclusion, land theft, discrimination or occupation. Or all of them together.

It may be clear that that’s the case in Gaza, where people have been living in a giant outdoor jail since the 2007 blockade and Palestinian deaths have been 21 times the death toll of the Israelian people. The “civilized” world has been watching and allowing things to happen, just because there is a capitalist world order that decides which struggles are legitimate and which are not, who are the terrorists and who the freedom fighters, and even worse, which victims are MORE legitimate than others.

“This is not the way”, they say whenever they please. “There is no right to resort to violence, ever”. “We live in a civilized world”. “Violence is never the solution”. However, it is so easy to be a pacifist when you live in peace. It’s easy to be generous when you’re rich and it’s easy to be civilized when all YOUR rights are being satisfied. But what about the rights of other people?

Maybe worse than watching Ursula von der Leyen say: “When our friends are being attacked, we stand by them” (who does this woman even represent?), is the hypocritical neutrality of those who suddenly condemn “all attacks”, “all civilian casualties”, but don’t say so when Palestinians are being attacked by Israel. There is a double standard here and everybody knows it. The mere fact that people start to worry about the conflict in Gaza only after the attack by Hamas, is a demonstration of it.

The Palestinian ambassador to the UK Husam Zomlot asked a BBC journalist in a TV interview (after being asked insistently to condemn the Hamas attack): “Would you bring the Ukrainian ambassador here to ask him to condemn the actions of its army? Have you brought the Israeli officials here to ask them to condemn the war crimes committed by Israel against the Palestinians in the Westbank and Gaza during the last decades? You have not, I can answer that question, you have not.”

Similar situations of oppression in the world have been treated with the same indifference for years and decades, for example, the criminal blockade against Cuba and the invisible struggle of the Sahrawi people against occupation by Morocco in West Sahara. Who cares? They are not the right people, maybe because they’re socialist, black, poor, Arab, whatever, non-aligned with Western standards. And those who do support their causes are part of the small block of worldwide weird lefties, in the best case, or are accused of supporting ISIS or being antisemitic, in the worst case. The key issue here is that if you ignore structural violence, the root causes of the problem, it will come back to you, as a boomerang.

Share :

Twitter
Telegram
WhatsApp

8 Responses

  1. Hoij Tanja ik moet toegeven dat je bij mij een gevoelige snaar raakt. Ik ben het ook grotendeels met je eens. Onderdrukking, armoede enz. zijn natuurlijk de onderliggende oorzaak. Als inwoner van een kapitalistisch land voel ik mij niet bij voorbaat een lid van de kapitalistische wereldorde. Het kan dus wat mij betreft ook samen gaan. Ligt hier niet de oplossing op termijn. Waartoe behoren volgens jouw de landen die ook niet altijd onbesproken zijn en die niet tot de kapitalistische wereldorde behoren volgens jouw. Moeten we niet meer beoordelen i.p.v. veroordelen. Waar zou jij beginnen om deze bijna onmogelijke situatie te veranderen? groetjes Peter

  2. Hoij Tanja ik moet toegeven dat je bij mij een gevoelige snaar raakt. Ik ben het ook grotendeels met je eens. Onderdrukking, armoede enz. zijn natuurlijk de onderliggende oorzaak. Als inwoner van een kapitalistisch land voel ik mij niet bij voorbaat een lid van de kapitalistische wereldorde. Het kan dus wat mij betreft ook samen gaan. Ligt hier niet de oplossing op termijn. Waartoe behoren volgens jouw de landen die trouwens ook niet altijd onbesproken zijn en die niet tot de kapitalistische wereldorde behoren volgens jouw. Moeten we niet meer beoordelen i.p.v. veroordelen. Waar zou jij beginnen om deze bijna onmogelijke situatie te veranderen? groetjes Peter

  3. Dag Tanja,
    Ondertussen is het een week geleden dat ik je boek gelezen heb, en het laat me niet meer los. Sindsdien heb ik al veel gelezen over de FARC-EP, verschillende interviews bekeken, pods beluistert (Tinkebell), en nooit kan ik mij betrappen op: dat klopt niet, waar halen ze het vandaan? Moesten ze daarom echt de wapens opnemen?: Ja dat moesten ze, denk ik dan. Wat je ook zo goed uitlegt in jouw blogs over geweld. Het structurele geweld dat Israël al jaren toepast is daar ook een goed voorbeeld van. Wat het directe geweld van Hamas uitlokte met een onverbiddelijk, zo gezegd legitiem (valt dat even mee) direct geweld naar de Palestijnse burgers toe. Het establishment in Europa was en is er anders ook niet vies van (van zowel direct, structureel als cultuur geweld). Kijk naar de kolonies in Afrika en Azië. De bijna volledige uitroeiing van de inheemse bevolking in Zuid- en Noord Amerika (deportatie van natifs naar reservaten). En nu met het sluiten van de grenzen in Europa.
    Ik schaam me Europeaan te zijn, maar nog meer dat ik al 62 jaar om mijn lui gat ben blijven zitten. Hoewel ik er me wel van bewust van was (het is bij het steunen van vzw’s en ngo’s gebleven). Dat in de meer dan 50 jaar dat de FARC-EP en het ELN bestaan amper Europeanen gehandeld hebben in de plaats van er op café over te zitten lullen (Ik las ergens, meen ik mij te herinneren, dat je ergens op een muur in Havana iets las in die trend van ‘niet lullen maar handelen’). Daarom; diep respect voor Natalie en jij. Ik hoop dat je boek bij meer mensen de ogen opent (en niet allen de ogen).
    En dat jij niet op je gat blijft zitten is wel duidelijk met wat je in die 14 jaren en daarop volgende jaren gedaan hebt en doet. Mooi wat je met je coöperatieven doet. ‘De manos en manos’ is een mooi project (Ook hier in België proberen sommige boeren aan rechtstreekse hoeveverkoop te doen).
    Graag zou ik je nog een paar quotes, die ik in Vlaams tijdschrift las (Humo), willen meegeven. Het zijn quotes van Ilja Leonard Pfeiijffer en Jonathan Holslag (Vlaamse geschiedkundige, expert geopolitiek):
    ‘Het kapitalisme is ingesteld om ons ongelukkig te maken. Ongelukkige mensen zijn de beste consumenten. Een gelukkig mens koopt niks.’ (Pfeiijffer)
    ‘We wanen ons in Grand Hotel Europa, of liever: in Grand Bazar Europa, in een eeuwige bubbel van welvaart en comfort. Maar als we zo voortdoen, zal die bubbel vroeg of laat uit elkaar spatten.’ (Holslag)
    ‘Achter onze hoge muren gaat een luie, decadente, verwaande samenleving schuil.’
    Ik hoop echt dat je alles wat je nog wil realiseren goed loopt, dat het vredesakkoord toch op vele punten kan geïmplementeerd kan worden. Dat de kloof tussen rijk en arm kleiner wordt, dat de boeren, de inheemse bevolking, de afro-Columbianen krijgen waar ze recht op hebben.
    Voor mezelf hoop ik de komende jaren meer te handelen dan te praten.
    Het gaat je goed Tanja

  4. Hoi Tanja,

    Ik vind het bij deze wel passend om Robert Kennedy te citeren : “Violence breeds violence, repression brings retaliation, and only a cleaning of our whole society can remove this sickness from our soul.”

    Nagenoeg alle (gewapende) conflicten zijn een herhaling van zetten. Politici hebben of geen kennis van voorgaande conflicten, of weigeren hieruit lessen te trekken. Dit met grote gevolgen voor minderheden, in dit concrete geval de Palestijnen.

    Dat Israël, vanwege de Holocaust, vanuit het Westen, politiek gezien met witte zijden handschoentjes wordt behandeld, is olie op het vuur en draagt alleen maar verder bij aan onstabiliteit in de regio, een dat met veel menselijk leed als gevolg.

    Mogelijk dat de door de IHRA opgestelde definitie van antisemitisme de onderliggende oorzaak van het Westerse standpunt is. Je wordt al snel als antisemitiet weggezet als je de overeengekomen definitie leest. Antisemitisme ligt in o.a Europa gevoelig.

    Maar, en hier gaat het om, wat met de internationale verdragen omtrent de mensenrechten, het oorlogsrecht en de anti-genocideverklaring ? De Israëlische overheid heeft haar intenties duidelijk uitgesproken in de media. Zoals Netanyahu al aangaf, gedwongen evacuatie van de Palestijnen, er komt geen twee Staten oplossing. Gelukkig kan Israël rekenen op onder andere Ursula en onze demissionaire minister president, ook al zijn 80% van de Palestijnen ontheemd en ca. 25.000 vermoord.

    Ik bewonder Zuid-Afrika die op de noodrem heeft getrapt door naar het ICJ te stappen. Ook heb ik lof voor de uitspraak van het ICJ die middels een milde, diplomatieke uitspraak Israël, en diens bondgenoten, op de vingers heeft getikt.

    Aangenomen dat Israël de opgelegde maatregelen van het ICJ niet nakomt ? Dan zal het uitlopen op een veroordeling voor genocide, en herstelbetalingen opgelegdbkrijgen. In ruil hiervoor zijn ze dan wel voor eens en voor altijd bevrijd van het Gaza probleem. De Westoever pakken ze wel door illegale annexatie, illegale nederzettingen en pogroms.

    Het lot van de Palestijnen is bezegeld ,en de rest van wereld kijkt toe hoe de geschiedenis langzaam maar zeker geschreven wordt. Met het oog op eerdere conflicten kan ik veilig stellen dat de mensenrechten enkel als zoethoudertje op papier bestaan, want bij welke rechtbank kan (in dit specifieke geval) de. Palestijn zijn recht als mens halen ?

    Zoals je al terecht aangaf, 7 oktober heeft een decennia lange aanloop gehad.

    Groeten uit Twente, Roland Bossink

Leave a Reply to Roland Bossink Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

More articles

Tanja Nijmeijer - Blog

Heartwarming self-criticism

it was heartwarming to hear a government negotiator recognizing exactly what most people fail to recognize – in a completely transparent, selfless and public exercise of self-criticism: most ex-FARC members complied